Si DONG

ang isa sa mga pinakamatalik kong kaibigan sa whole-wide-world.  

Magaling syang kumanta:  Miyembro ng church choir.  Magaling magvideoke.  Minsan na ring na-invite sa isang wedding para bumirit ng mga pa-sweet songs.  Kung meron ngang kantahan sa lamay, sa palagay ko, papatok din sya don.

Magaling syang sumayaw at umarte:  Mga prerequisites sa aming Drama Club (kung saan sya ang main actor).  Alam ko nga, hanggang ngayon, bida-bida sya sa mga MTVs na ginagawa nila, as their special presentation, sa work nya.  Syempre idea nya rin yon.

Magaling sa arts:  sa pagpipinta, pagdo-drowing, pagle-lettering, letter-cutouts at ultimo electrical wire e hindi pinalagpas para isabuhay ang malikot nyang pag-iisip. 

Kaya DONG, Oo IKAW Na, IKAW NA ang ARTIST!

* * * * *

Nung high school, sa isa sa aming mga goodtimes, napagtripan lang naming magbugbugan.  E biglang dumating yung Values teacher namin.  Ang ginawa ni Mr. Values, binalandra sya sa blackboard.  Pagkaplakda nya sa blackboard, nakita ko na lang syang bumagsak ng padausdos.  Parang Pinoy Action Movie lang hehe.

Ending, naghumagulhol kaming dalawa sa Principal's office haha.   

Fickle-minded si Dong.  Ganon raw talaga ang mga maarte artists.  Paiba-iba ang isip.  Pag gusto nya ang isang bagay, todo-bigay sya.  Pero pag nawalan na ng interes, wala na, ba-bye na.  Pero kahit na hindi mo mawari ang takbo ng pag-iisip ni Dong, isa syang SUCCESS Story:

Pabalik-balik sa Tate, palibot-libot sa Europe, may bahay at lupa na sa Pinas, may Dollar-Peso-Euro accounts, at mabait na anak-kapatid-kaibigan.  Pinatunayan nyang ang success ay bunga ng sipag-tyaga-talento at hindi kung ano pa man ang natapos mong kurso.

Kaya Dong, kung san ka man andon ngayon, hope, lagi kang masaya. 

Kasi, miss ko na ang sangkaterbang tawanan natin.  Miss ko na ang bilyar-bowling-bar natin.  Miss ko na ang pagtambay natin sa bahay nyo, sa bahay nina Jason, sa bahay nina Lai, o kaya sa bahay namin.  Miss ko na ang pagkain natin ng lugaw at tokwa sa PRC.

Hay miss na kita!

* * * * *

Ito ang huling gala ko with Dong nung single pa ako.  Kasama rin namin ang mga kapatid ko at ilang kaibigan.  Nagcamping kami sa Taytay Falls sa Quezon Province.

Patayan lang sa pagtalon-talon/lakad sa mga bato.

Andaming nagka-camping nung panahong yon dahil holiday yata.  Di ko na matandaan kasi nung 2008 pa to.  At sa kakahanap namin ng pe-pwestuhan, napunta kme malayo sa falls.  Mas okay pa rin namin dahil solong solo namin yung lugar at okay na rin namang liguan.

Best Camping Food:  Lumpiang Shanghai, KAW Na Ate!

Pwede na rin namang wag na pumunta sa falls pero syempre yun nga ang pinunta namin don.  Kaya talon-lakad kami ulit na parang tipaklong.

Kung pamatay ang pagpunta, mas pamatay ang pauwi.  Ligpit-ayos-dala ng mga basura.  Walang dapat iwan kundi mga bakas ng paa at dalhin pauwi ang mga magagandang alaala.

Balik ulit sa tipaklong mode.

Kaya pagdating sa tuktok, di namin napigilang mag-Pancit Habhab!

This is How to Eat Pancit Habhab.

Si DONG.

Dong sabi pala ni Caleb, Merry Chritmas daw Ninong, haha!  Hanggang sa muli nating pagkikita, ingat ha!