JAPAN

MALUNGKOT ANG NOON

Homesick pero Trabaho pa rin!

ISANG NAPAKALAKING KALBARYO PARA SA ISANG OVERSEAS FILIPINO WORKER (OFW) ANG MA-HOMESICK.

‘Yung wala kang ganang kumain, laging nakatingin sa kawalan, hindi maipinta ang mukha sa kalungkutan, madaling magalit na parang menopausal, at impit na lumuluha bago matulog sa gabi. 

'Yung pinipilit mong maging buo, kahit alam mo sarili mo na kahit anong gawin mo, mayroon at mayroon pa ring kulang.


IDAGDAG PA ANG 'DI MAPABILIS NA SNAIL MAIL.

'Yung homesick ka na nga pero antagal pang dumating ng sulat na ipinangako ng iyong minamahal.  Na pagdating naman ng sulat ay kupi-kupi ang litratong kalakip nito dahil hindi maayos ang pagbibitbit ni Mamang Kartero.  

'Yung umuusal ka ng munting panalangin na sana, kasya ka sa sobre.  

ANDAMI MONG KWENTO PERO ANG MAHAL NG OVERSEAS CALL.

Pwede namang magtiyaga sa snail mail, at lalong pwede mag-voice tape, para sulit ang kwentuhan.  Pero iba pa rin talaga 'pag narinig mo ang mga boses ng iyong mga minamahal.  Parang may ibang klaseng enerhiyang nagtutulak sa 'yo na magpatuloy sa hamon ng pangingibang bansa. 

Dahil alam mong kailangan mong magpakatatag.  Para sa iyo.  At lalong higit, para sa kanila. 

ANO ANG GAGAWIN MO GAYONG SA SIMULA PA LANG

AY ALAM MO NANG KASAMA ANG MGA ITO

SA KONTRATANG PINIRMAHAN MO? 

MASAYA ANG NGAYON

RACHEL in QATAR


One day habang busyng-busy ako kaka-MULTIPLY, bigla na lang bumalandra ang bagong photo post ng aking kapatid na si Rachel.  Syempre pagkakita ko, aligaga kong binuksan ang album.  Then BOOM.  Ayun sya.  Nagpaparamdam kasama ang isang boylet.  Parang mwinemuestra nyang: ang haba ng hair ko, ang ganda-ganda ko, pak na pak! 

Gumana naman ang pagka-panganay ko.  Kung anu-anong eksena ang tumakbo sa isip ko. 

Gayahin ko kaya ‘yung napanood ko sa telenovela?  Ay ‘wag.  Mahal masyado ang special effects. Pasabog.  Bakit anong meron?  New Year? 

Kung saktan ko kaya 'yung boylet?  Ay 'wag din, hindi naman ako action star.  Saka sayang naman ang face value ko kapag nagkasakitan kami.  Isang kutsarita na nga lang mababawasan pa.  Hindi rin pwede ‘to. 

Habang patuloy akong nagba-browse, napagtanto kong magpasalamat na lang kay Lord.  Andami kayang naglalakad ng paluhod sa Baclaran para lang magkaroon ng dyowa.  Andami kayang girlet na nag-i-invest sa pasa-load, hoping that someday, ang kanyang ''load scholar" ang maging future boylet nya for life.

E ‘eto, ang isang boylet na nasa picture, mukhang disente naman.  Mukha namang mabait.  Saka sweet-sweetan pa lang naman.  Mamadali?  Besides, andon sila sa Qatar.  Ano bang pinagsisintimyento ko e choice nila ‘yon. 

Kaya respect lang.  Support lang.  Let’s hope and pray na sila na nga ang nakatadhana.  At kung sya na nga ang natatanging boylet para sa ating girlet, e ‘di go forth and MULTIPLY!         

ROSE in SAUDI ARABIA

Salamat talaga kay Lord dahil I am strong and healthy at wala akong sakit sa puso.  Kasi naman, hindi nagpatalo ang bunso naming si Rose.  Mayroon ding naglalanding bubuyog na lilipad-lipad sa bubot nyang talulot. 

Anong ginawa ko?  Syempre kalma lang.  Alam ko na ang gagawin ko this time.  Tutal nasa tamang edad na naman sya.  She can very well decide for herself already.   The best thing na magagawa ko ay magbigay ng payo at paalala.  Kahit sa YAHOO MESSENGER (YM) lang.

Kada YM namin, mahihiya si Ate Charo sa sandamakmak na unsolicited advice na binibigay ko.  I should know better dahil nag-Saudi Arabia rin kaya ako.  

Mag-ipon.  ‘Wag bili ng bili ng gamit especially ng mga gadgets.  Mabilis magdepreciate ang value nyan.  ‘Wag magpapatuyo ng pawis.  Maging magalang.  Gamitin ang po at opo tulad ni Ate Guy.  Don't talk to strangers at 'wag tatanggapin kung may binibigay s'yang candy sa iyo.  Ihiwalay ang puti sa de-color tuwing maglalaba.  At laging mag-JAPAN (Just Always Pray At Night).    

Kung sinunod man nya o hindi ang mga paalala ko, e nasa kanya na 'yon.  Ang imporante, hindi ako nagkulang sa pagsubaybay sa kanya kahit malayo kami sa isa’t isa.  Ang mahalaga, hindi ako nagkulang mag-YM.

ITAY in RUSSIA

Si Itay naman, fetus pa lang yata kami ay naglalayag na.  Kaya kung kukwentahin mo, siguro ay umabot na sa hundred trillion dollars and twenty three cents ang nagastos nya kaka-oveseas call.  So I think it was a big relief for Itay when Mark Zuckerberg started FACEBOOK (FB). 

Ang cute lang ni Itay, marunong nang mag-LIKE.  Nagko-comment na rin sa mga photos.  At pa-PM-PM na.

Wala nang problema sa communication (lalo na kapag rumarampa sila sa mga alon at palipat-lipat ng bansa).  No need na sa pagbili ng sim card sa bawat port na dinadaungan.  Maidaragdag pa sa buwanang remittance ang perang nasinop sa pag-i-FB. 

Kaya sa ngayon, sobrang pasalamat kami dahil we feel so connected than ever.  Bonus pa na nakikita namin agad, sa isang iglap, ang mga bansang pinupuntahan nya.  Pakiramdam tuloy namin, parang andon rin lang kami.  Kasama siya. 

MARAMING SALAMAT SOCIAL MEDIA! 

DAHIL NAPASAYA MO ANG AMING PAMILYA;

KAHIT SAAN-SAAN MAN KAMI NAPUNTA.

PINAGPALA ANG BUKAS



CALEB's Daily ABC via YOUTUBE

PAGKATAPOS KONG BALIKAN ANG MGA MASASAYANG EKSENA NINA RACHEL, ROSE AT ITAY, NAPATANONG AKO SA AKING SARILI: MAHO-HOMESICK RIN KAYA SINA CALEB AT ETHAN NAMIN?  MAG-O-OFW DIN KAYA SILA?  ANO KAYANG MGA PANIBAGONG ANEKDOTA ANG MADARAGDAG SA KABAN NG AMING MGA ALAALA?  

Bakit hindi?  Kakaibang karakter kaya ang naiaambag ng pagiging isang OFW sa pagkatao ng ibig mangibang-bayan.  Na kahit ano pa ang mangyari sa hinaharap, kakayanin mo na ang lahat.  Dahil tataglayin mo ang natatanging BERTUD ng isang Bayani ng Bayan (LUHA, PAWIS at PANANALIG SA POONG MAYKAPAL) na susupil sa pinakamabagsik na kalaban sa ating kasaysayan --- ang KAHIRAPAN.

Saka sa Pilipinas, parang past time na rin lang ang pagiging OFW.  Parang tagline ng Department of Tourism.  OFW-ing:  IT'S MORE FUN IN THE PHILIPPINES! 



ANO KAYA ANG MANGYAYARI SA YOUTUBE, FACEBOOK, TWITTER, SKYPE at iba pang SOCIAL MEDIA sites? 

Sa palagay ko, SOCIAL MEDIA will be MORE SOSYAL in the future. 

Tulad ng Friendster, Multiply at Yahoo Messenger, malalaos din ang Facebook at Twitter.  Mapapalitan ito ng mga Social Media sites na mag-o-offer ng holographic effects sa chatting para mas personal ang experience. 

Sobrang magiging advance ang teknolohiya na kahit anong kagamitang gumagamit ng kuryente ay pwede nang i-konek sa internet.  Ito ay dahil pa rin sa masidhing pangangailangang kumonek at makipagsosyalan kahit saan, kahit anong oras at sa kahit na anong kaparaanan.      

At kahit na matindi ang advancements na magaganap sa Social Media, ito'y magiging mas accessible at mas affordable dahil dadami ang Free WI-FI stations.  Ito rin ay magiging staple amenity ng ating mga jeepney, tricycle at pedicab .  In short, ang buong Pilipinas ay magkakaroon ng Free WI-FI yey.

    



Kung mangyari man o hindi ang mga prediksyon ko, isa lang naman ang nais kong ipahatid.  That we must USE SOCIAL MEDIA FOR SOCIAL GOOD.  Dahil kahit ano pa man ang mangyaring kakaiba sa Social Media, ito pa rin ang embodiment ng kasabihang No Man is an Island.  Ito ay ginawa pa rin para magkaroon ng World Peace. 

Kaya kung dumating ang panahong mangati ang daliri mo para magpalaganap ng nega vibes sa cyberspace.  O wala ka nang maisulat kundi mga hinagpis mo sa buhay.  Pwede bang tumigil ka muna?  Mag-inhale-exhale.  Bumili ng banana que at samalamig sa kanto. Baka hindi na kasi Social Media ang kailangan mo?  Try mo kayang magka-Social Life?

Maikli lang kasi ang buhay.  Oo, Life is Short. 

But LIFE IS NEVER TOO SHORT TO MAKE A DIFFERENCE. 

Kahit sa SOCIAL MEDIA man lang.

*** This is my OFFICIAL ENTRY as OFW SUPPORTER

in PINOY EXPATS/OFW BLOG AWARDS (PEBA) 2012. ***